شعر در مورد پیری از مولانا و سعدی و شهریار و شاملو و تجربه و جوانی

شعر در مورد پیری

شعر در مورد پیری , شعر در مورد پیری و جوانی , شعر در مورد پیری و عشق , شعر در مورد پیری شهریار

با مجموعه شعر در مورد پیری و جوانی ، اشعاری زیبا در مورد پیری مادر ، زیباترین شعر در مورد پیری و تنهایی در سایت پارسی زی همراه باشید

اشعار پیری

ای کاش که بخت سازگاری کردی

با جور زمانه یار یاری کردی

از دست جوانی‌ام چو بربود عنان

پیری چو رکاب پایداری کردی

شعر از حافظ

⇔⇔⇔⇔

من پیر شده ام

آنقدر پیر

که دست های یخی آدم برفی ها

یاد تو را از شانه هایم می تکانند

و من

من هیچ…

فقط شعرهای عاشقانه ام را

های های گریه می کنم …

⇔⇔⇔⇔

ای عموی پیر من حرفی بزن

بر سکوت شیشه ها برفی بزن

بیشتر بخوانید : شعر در مورد گدا ، صفت و گدازاده و گدایی عشق و محبت

بگرفت دلم در غمت ای سرو جوان بخت

شد پیر دلم پیروی پیر نکردی

⇔⇔⇔⇔

و تو هم روزی پیر می شوی

اما من

پیرتر از این نخواهم شد

در لحظه یی از عمرم

متوقف شدم

منتظرم بیایی

و از برابر من بگذری

زیبا

پیر شده

آراسته به نوری

که از تاریکی من دریغ کرده یی

⇔⇔⇔⇔

صبر بسیار بباید پدر پیر فلک را

تا دگر مادر گیتی چو تو فرزند بزاید

⇔⇔⇔⇔

یار و همسر نگرفتم که گرو بود سرم

تو شدی مادر و من با همه پیری پسرم

تو جگرگوشه هم از شیر بریدی و هنوز

من بیچاره همان عاشق خونین جگرم

شعر در مورد پسر

⇔⇔⇔⇔

حس خوبی‌ست در آغوش خودت پیر شوم

اینکه یک عمر به دستان تو زنجیر شوم

شعر در مورد پیری و جوانی

به تو فکر می کنم

هر لحظه، هر روز

در خیابان، در اتاق،

کنار میز صبحانه، روی تختم

و روز به روز پیرتر می شوم

⇔⇔⇔⇔

دارم به دستت می‌رسم

مثل نامه‌ای که لای کوله‌ای پیر جا مانده بود

یا راهی که سخت بود وُ برگشت خورده بود

دارم به دست‌های تو می‌رسم

⇔⇔⇔⇔

این بار زنده می‌خواهمت

نه در رویا، نه در مجاز

این که خسته بیایی

بنشینی در برابرم

در این کافه‌ پیر

نه لبخند بزنی

آن‌گونه که در رویاست

و نه نگاه عاشقانه بدوزی در نگاهم!

بیشتر بخوانید : شعر در مورد صفر ، عاشقی و شعر در مورد عدد صفر

به این سیاره تبعید شده ایم

کم کم

زمان را باور کردیم

ساعت ها

هر روز ما را به سر کار می برند

هر شب ما را می خوابانند

و هر سال ما را پیر می کنند

و ما

هنوز که هنوز است

در آسمان

سرگردان به دنبال ستاره ی خود می گردیم.

⇔⇔⇔⇔

تمام دنیا

محله‏ ی کوچکی ‏ست

که تو در آن متولد می شوی

و من

میان بازیِ بچه ‏های محله

به عشق تو

پیر می شوم..!

⇔⇔⇔⇔

فراموشت کرده ام

مثل کودکی که

میان کوچه پس کوچه های شهر

آواره است

و راه خانه اش را

گم کرده است! 

مثل پیرزن عصا به دستی

که می گویند آلزایمر دارد

و همه ی گذشته اش را از یاد برده است! 

فراموشت کرده ام

فقط

گاهی هنوز

نگرانت می شوم! 

“مراقب خودت باش نازنینم”

⇔⇔⇔⇔

جهان پیر است و بی‌بنیاد از این فرهادکش فریاد

که کرد افسون و نیرنگش ملول از جان شیرینم

⇔⇔⇔⇔

وقتی دلتنگ باشی

تمام آرامش یک ساحل را هم به تو بدهند

باز هم

دل تو بارانیست

خیس تر از دریا

خراب تر از امواج…

آدم چقدر زود پیر می شود ؛

وقتی احساسش ،

اضافه تر از درک آدم هاست..!

شعر در مورد پیری زودرس

هیچ عروسکی

پیر نمی شود

دخترها

مهربان ترین مادرانند

بیشتر بخوانید : شعر در مورد غارت ، و دزدی و شعر طنز غارت اموال عمومی

می‌گویند تنهایی پوست آدم را کلفت می‌کند

می‌گویند عشق دل آدم را نازک می‌کند

می‌گویند درد آدم را پیر می‌کند …

آدم ها خیلی چیزها می‌گویند‌

و من،‌ امروز

کرگدن دل‌نازکی هستم که پیر شده است!

⇔⇔⇔⇔

هر روز صبح

بند کفشهایت را که می‌بندی

بند دلم پاره می شود

و تا شب که برگردی

دلم با کفش های تو ‌، هزار راه می رود

قربانت گردم

دیگر خوب می‌دانم

به پای تو که نه

به دست تو پیر خواهم شد!

⇔⇔⇔⇔

یار و همسر نگرفتم که گرو بود سرم

تو شدی مادر و من با همه پیری پسرم

تو جگرگوشه هم از شیر بریدی و هنوز

من بیچاره همان عاشق خونین جگرم

⇔⇔⇔⇔

خون دل می خورم و چشم نظر بازم جام

جرمم این است که صاحبدل و صاحبنظرم

من که با عشق نراندم به جوانی هوسی

هوس عشق و جوانی است به پیرانه سرم

⇔⇔⇔⇔

هزار سال پیرتر شده ام

نمی دانم بوسه تو مرا

هزار ساله کرد

یا زمین هزار بار بیشتر

به دور خورشید گشته است

⇔⇔⇔⇔

باید باور کنیم

تنهایی

تلخ ترین بلای بودن نیست،

چیزهای بدتری هم هست،

روزهای خسته‌ای

که در خلوت خانه پیر می شوی

بیشتر بخوانید : شعر در مورد زرشک ، جملات و شعر نو زیبا و جدید در مورد زرشک

خودش آمده بود که بمیرد

نه سرانگشتانِ پیر من وُ نه دعای آب،

هیچ انتظاری از علاقه به زندگی نبود.

شعر در مورد پیری از شاعران بزرگ

ای شاهد قدسی که کشد بند نقابت

و ای مرغ بهشتی که دهد دانه و آبت

خوابم بشد از دیده در این فکر جگرسوز

کاغوش که شد منزل آسایش و خوابت

درویش نمی‌پرسی و ترسم که نباشد

اندیشه آمرزش و پروای ثوابت

راه دل عشاق زد آن چشم خماری

پیداست از این شیوه که مست است شرابت

تیری که زدی بر دلم از غمزه خطا رفت

تا باز چه اندیشه کند رای صوابت

هر ناله و فریاد که کردم نشنیدی

پیداست نگارا که بلند است جنابت

دور است سر آب از این بادیه هش دار

تا غول بیابان نفریبد به سرابت

تا در ره پیری به چه آیین روی ای دل

باری به غلط صرف شد ایام شبابت

ای قصر دل افروز که منزلگه انسی

یا رب مکناد آفت ایام خرابت

حافظ نه غلامیست که از خواجه گریزد

صلحی کن و بازآ که خرابم ز عتابت

شعر از حافظ

شعر در مورد خواب

⇔⇔⇔⇔

نماز شام غریبان چو گریه آغازم

به مویه‌های غریبانه قصه پردازم

به یاد یار و دیار آن چنان بگریم زار

که از جهان ره و رسم سفر براندازم

من از دیار حبیبم نه از بلاد غریب

مهیمنا به رفیقان خود رسان بازم

خدای را مددی ای رفیق ره تا من

به کوی میکده دیگر علم برافرازم

خرد ز پیری من کی حساب برگیرد

که باز با صنمی طفل عشق می‌بازم

بجز صبا و شمالم نمی‌شناسد کس

عزیز من که به جز باد نیست دمسازم

هوای منزل یار آب زندگانی ماست

صبا بیار نسیمی ز خاک شیرازم

سرشکم آمد و عیبم بگفت روی به روی

شکایت از که کنم خانگیست غمازم

ز چنگ زهره شنیدم که صبحدم می‌گفت

غلام حافظ خوش لهجه خوش آوازم

شعر از حافظ

⇔⇔⇔⇔

راه کج بود نشد تا به دیارم برسم

فال من خوب نیامد که به یارم برسم

بی‌قراری رسیدن رمق از پایم برد

نشد آخر سر ساعت به قرارم برسم

شهریاری پر از اندوه ثریا هستم

شاید آخر سر پیری به نگارم برسم

استخوان سوز سیاهی زمستان شده‌ام

بلکه نوروز بیاید به بهارم برسم

عشق هرروز دلم را به کناری می‌برد

عشق نگذاشت سرانجام به کارم برسم

مرگ دل‌بستگی آخر دنیای من است

می‌روم شاید روزی به مزارم برسم

شعر از  “سید‌علی رکن الدین”

بیشتر بخوانید : شعر در مورد قم ، و جمکران و سوهان و شعر طنز در مورد شهر و استان قم

بالابلند عشوه گر نقش باز من

کوتاه کرد قصه زهد دراز من

دیدی دلا که آخر پیری و زهد و علم

با من چه کرد دیده معشوقه باز من

می‌ترسم از خرابی ایمان که می‌برد

محراب ابروی تو حضور نماز من

گفتم به دلق زرق بپوشم نشان عشق

غماز بود اشک و عیان کرد راز من

مست است یار و یاد حریفان نمی‌کند

ذکرش به خیر ساقی مسکین نواز من

یا رب کی آن صبا بوزد کز نسیم آن

گردد شمامه کرمش کارساز من

نقشی بر آب می‌زنم از گریه حالیا

تا کی شود قرین حقیقت مجاز من

بر خود چو شمع خنده زنان گریه می‌کنم

تا با تو سنگ دل چه کند سوز و ساز من

زاهد چو از نماز تو کاری نمی‌رود

هم مستی شبانه و راز و نیاز من

حافظ ز گریه سوخت بگو حالش ای صبا

با شاه دوست پرور دشمن گداز من

شعر از حافظ

⇔⇔⇔⇔

عمر بگذشت به بی‌حاصلی و بوالهوسی

ای پسر جام می‌ام ده که به پیری برسی

چه شکرهاست در این شهر که قانع شده‌اند

شاهبازان طریقت به مقام مگسی

شعر از حافظ

شعر در مورد پیری از مولانا شعر در مورد پیری و تجربه شعر غمگین پیری شعر در مورد پیری از سعدی شعر در مورد پیری شهریار شعر در مورد پیری و جوانی شعر نو در مورد پیری شعر پیری از شاملو

دسته بندی: شعر
بروز رسانی توسط در دوشنبه 23 اسفند 1400

کپی برداری از مطالب سایت با ذکر نام سایت بزرگ ایرانیان و لینک مستقیم بلا مانع است.